verslaaft
Littekens op mijn arm
Vertellen allemaal een verhaal
Me armen
Moeten boeten voor alles wat ik niet kan zijn
Me armen zijn mijn boksballen
Blauwe plekken
Schroei plekken
Mezelf bijten
En mezelf tot bloedends aan krabben
En dit alleen maar
Door een drang
Een drang van overleven
Een drang naar pijn
Om wat hier binnen zit
Te verzachten
Een simpele drang om te overleven
Reacties op dit gedicht
| miepke: | Zondag, mei 11, 2008 14:42 |
| mooi gedicht zeer goed verwoord begrijp goed wat je voelt groetjes marijke |
|
| sunset: | Vrijdag, mei 09, 2008 17:56 |
| Nou, ik hoef je niet te vertellen dat zelfverminking nooit of te nimmer echt helpt. Zolang je het werkelijk probleem niet onder ogen durft zien en er, met professionele hulp iets gaat aan doen, zul je - jammer genoeg - in deze visieuze cirkel blijven. Sterkte en succes. Oprecht warme groet, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: dangerous mind | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 09 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||