wandelend
nog een lange weg af te leggen
met veel bergen op ons pad
tegenspoed op onverwachte momenten
vliegen de adelaars door de lucht
tot de magie weg is
wandelend door lege dalen
zat ik te bedenken
waarom is iedereen toch weggegaan
ik had toch de eeuwige sneeuw aangetast
over gletsjers gelopen
waar ik iets zocht
maar ik ben het kwijt geraakt
met een trillende beweging naar jou
weet ik dat ik niet langer
meer alleen hoef te zijn
omdat jij in mijn hart zit verscholen
Over dit gedicht
| Auteur: johandedichter | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||