Onrust
Onrust
Mijn onrust kost eeuwen van leven.
omdat het eeuwig schijnt.
Nergens zie ik waarheen.
Omdat ik niet schouw in het nu,
waar de schrik mij om het hart vliegt.
Terwijl ik nu toch wel eens
zou moeten weten,
dat het NU het enige is.
Zo breekbaar iedere seconde,
omdat ze zo makkelijk ontglipt.
Steeds zie ik de stapeling,
van nutteloze dingen,
die de onrust veroorzaken.
En van het weer ontvluchten,
in een vicieuze cirkel.
Het nutteloze wat alleen
ik kan zien voor mijzelf.
Als ik kijk in het nu.
En het lijkt of ik bulldozers nodig heb.
Maar ik zal mij er een voor een
- in het zicht- van moeten ontdoen.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: ReBelle | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||