Het laatste stukje
zoeken als naar een spelt
in een hooi berg
zoek jij je antwoorden
wetend ze niet te vinden
het laatste stukjes
van de puzzel blijven vermist
de hoekjes ontbeken
en de punten
zijn scherp als glas
het enige wat je kan
is accepteren te leren
met slijpen te beginnen
zodat de punten
zullen verdwijnen
en er een prachtige puzzel
met afgeronde hoeken
zal verschijnen
christa
slaap lekker freaks
morgen een fijne dag
Reacties op dit gedicht
| hadassah: | Zondag, mei 11, 2008 21:15 |
| In de loop van de jaren zullen veel scherpe hoekjes verdwijnen. Tijd heelt alle wonden. Dit gedicht heb je weer prachtig verwoord | |
| sunset: | Zondag, mei 11, 2008 12:18 |
| Alles begint inderdaad met aanvaarden. Liefs, sunset |
|
| ela: | Zondag, mei 11, 2008 09:41 |
| Mooi gedicht en sherp gesteld. ( i uw klavir verleten?). ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 11 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||