Moeder
Moeder…
(stelt de hemel voor)
een mistige morgen
gedragen door gedachten uit het verleden
nemen we nu maar afscheid
mijn hele leven lang weg geweest
hoor ik moeder roepen om haar zoon
jij bent overal en ik kan er niks aandoen,
een twijfelende stem in tranen
handen trillen
als nooit gezegde woorden
zichtbaar worden
vergeef het me alstublieft
een stem heel lang geleden
die spreekt bij zonsopgang
bedroefd voor altijd
vertelster van dromen…
esteban 11/05/2008
Reacties op dit gedicht
| Elenore De Groote: | Vrijdag, juni 06, 2008 01:29 |
| Mooi! Sterkte!!!! Liefs, Elenore xxx | |
| CBR: | Maandag, mei 12, 2008 15:49 |
| Ontroerend geschreven Esteban wel ontzettend mooi verwoord. liefs cbr |
|
| appelboom: | Maandag, mei 12, 2008 01:21 |
| Ontroerend... maar zo prachtig geschreven Esteban! Liefs en een fijne nacht, Vicky |
|
| Marousia: | Zondag, mei 11, 2008 23:20 |
| Stilmakend droefmooi geschreven. Liefs van Marousia | |
| verhavert: | Zondag, mei 11, 2008 12:55 |
| stil.......... zo mooi lieve groetjes |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, mei 11, 2008 12:08 |
| heel mooi graag gelezen |
|
| Free@Bird: | Zondag, mei 11, 2008 11:05 |
| Droef mooi esteban! het raakt mij liefs, kerima |
|
| sunset: | Zondag, mei 11, 2008 10:40 |
| Zacht droef liefdevol mooi. Warme genegenheidsgroet, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||