Toen ik het zag,
geloofde mijn ogen niet!
Degene die mij tracht te laten geloven,
dat die liefde nooit zou doven.
Maar na al die tijden,
kon niks mij meer verblijden.
Dan een lief woordje op zijn tijd,
zodat ik bij mezelf dacht,
Kop op meid!
Maar goed, waar haal ik het lef vandaan,
te lopen zeiken over zaken die mij niet aangaan.
Ik heb gekozen en daar bleef ik bij,
de keuzes die jij maakt gaan niet over mij.
Maar toch ging er een steek door mijn hart,
sommige dingen toch niet goed afgesloten.
Kleurde even mijn wereld zwart,
maar van elk moment genoten..