zonsondergang
zonsondergang en struik na struik ontvlamt
altijd maar streep na streep, hoog, stijgend
de lucht over de straat; dicht als een wand
de bomen glanzen; ik stond daar, toen
als een falsetstem hing duisternis over het land
de espen waren als alpaca’s
de straat – zwarte golven, profielen en platen
een groteske stomme film in zwart wit
en ik wil niets, enkel maar kijken, kijken
meegesleurd – maar slechts als toeschouwer
mij in dingen verliezen, de dingen verliezen
zich in het landschap verliezen, landschappen verliezen
met ogen die verwonderd schrijven.
sunset 12-05-2008
Reacties op dit gedicht
| Will Hanssen: | Maandag, mei 12, 2008 12:55 |
| Mooi...ja wondermooi geschreven Sunset. Liefs,Will |
|
| Ria Klein Herenbrink: | Maandag, mei 12, 2008 12:34 |
| en hier de ogen die bewonderend lezen ;) liefs Ria |
|
| soulstorm: | Maandag, mei 12, 2008 11:57 |
b e a - utiful! ;) xxx |
|
| hiljaa: | Maandag, mei 12, 2008 11:00 |
| verwonderd maar prachtig schrijven knufleifs--hiljaa-- |
|
| Hilly N: | Maandag, mei 12, 2008 09:05 |
| Mooi beeld Sunset. lieve groet, Hilly |
|
| lommert: | Maandag, mei 12, 2008 08:54 |
| als toeschouwer is er het aanschouwen van telkens weer dat wonder ...graag gelezen stevige groet willem |
|
| peter1: | Maandag, mei 12, 2008 07:52 |
| wat mooi ,een echt pareltje | |
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 12 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||