mijn leven
het was niet altijd roze geur en maneschijn
het was af en toe zoon puinhoop
dat ik dacht ik verdwijn

de pijn kon ik niet verdragen
elke dag was het weer verdriet
niet wist wat ik wilde
niemand die iets inziet

ze wiste niet van mijn leven
ze wiste niet wat ik bedoelde
ze dachte dat het goed ging
terwijl ik heel veel pijn voelde

nooit erover durven praten
bang dat het mis zal gaan
steeds werd ik zwakker
en kon opeengeve moment niet meer op eigen benen staan

de pijn was niet teoverzien
ik dacht steeds; dit is niets voor mij
de woorden bleven in me hoofd steken
mijn leven is voorbij...