Rots geworden 2
Uit 'Herboren' (doorlopend gedicht) (2)
Rots geworden
De rots moet bepletst worden in
een laatste poging, tot men
inziet dat ze onneembaar is.
Het water wordt kalm.
De rots aanvaard die van
een andere materie is. Och,
ze pletsen er tegenaan, omdat
hun hart woelig is.
De rots blijft onverstoorbaar,
want zij weet dat zij
onbreekbaar is. Zij is in het
nieuw gestoken, zij weet
nu. Amandelogen. Door
niets nog week te maken.
Onverstoorbaarheid waar de
weekheid tegenaan slaat.
Zachtheid, want het is
wat het is, de hardheid
wordt toegedicht.
Wat is wat het is, is zacht
en hard, zacht noch hard.
Alleen de onverstoorbaarheid
werkt op de zenuwen
werkt op de zenuwen
van hen die nog geen rots
geworden zijn.
Reacties op dit gedicht
| Jacky Van den Berghe: | Woensdag, mei 14, 2008 01:00 |
| Bedankt voor je steeds mooie en begrijpende reactie, honingbijtje! Liefs, Jacky |
|
| honingbijtje: | Dinsdag, mei 13, 2008 09:02 |
| krachtig, een sterke rots als veilige haven:) liefs honingbijtje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jacky Van den Berghe | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 13 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||