Metalen ik
Ik was een stuk metaal
van ijzer en tin en nog wat
Jij, een kunstenares
die met een brander de ziel uit metaal
kon halen, mij kon polijsten
tot een beeld van eeuwigheid
Breekbaar maar mooi
als schoonheid in het oog
barstend in het moment van sterven
van ijzer en tin en nog wat
Jij, een kunstenares
die met een brander de ziel uit metaal
kon halen, mij kon polijsten
tot een beeld van eeuwigheid
Breekbaar maar mooi
als schoonheid in het oog
barstend in het moment van sterven
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Dinsdag, mei 13, 2008 13:37 |
| Beeldend voelbaar liefdevol mooi dit. Groetjes, sunset |
|
| honingbijtje: | Dinsdag, mei 13, 2008 08:55 |
| soms kom je ze tegen ja, die liefdevolle kunstenaars die je opnieuw laten leven in volle glorie zelfs als je sterft:) liefs honingbijtje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 13 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||