hoezo
daar langs het droge zandpad
zweeft heel mijn blind verlangen
met duizend kleine losse deeltjes
gewoon een grote stofwolk
dat toch als geheel samen bindt
om langzaam weer te dalen
een eindje verder op het pad
om straks als er weer wat langs komt
zich volledig weer te geven
heb ik dan nooit geleerd
dat alles zich steeds weer herhaald
hoezo de rust is teruggekeerd
Reacties op dit gedicht
| Klaes: | Dinsdag, mei 13, 2008 21:22 |
| welke rust? leafs/klaes |
|
| hiljaa: | Dinsdag, mei 13, 2008 09:27 |
| eige foto ? mooi geheel knufliefs--hiljaa-- |
|
| verhavert: | Dinsdag, mei 13, 2008 08:50 |
| zo prachtig jouw gevoel weergegeven liefs martine |
|
| honingbijtje: | Dinsdag, mei 13, 2008 08:22 |
| alles omvattend:) je raakt daarin nooit uitgeleerd. liefs honingbijtje |
|
| Windwhisper: | Dinsdag, mei 13, 2008 08:21 |
| wohhhh ik vind het prachtig , de liefde verwarrend...hoe kom je erbij, glimlach........ kuzzz genieten Remie lieve groet Cobie vangen in de palm van je hand |
|
| Artifex: | Dinsdag, mei 13, 2008 08:00 |
| Ook al leer je dat, toch weet je dat je niet kunt winnen zonder risico te lopen. Hij loopt toch ergens rond... Liefs, Artifex. |
|
| Hilly N: | Dinsdag, mei 13, 2008 07:58 |
| Verwarring, maar toch is de liefde mooi. Lieve groet, Hilly |
|
| lommert: | Dinsdag, mei 13, 2008 07:52 |
| en elke dag weer gegeven om ''te leren''..zo blijven we in beweging Remie;)...liefs van mij willem |
|
| sunset: | Dinsdag, mei 13, 2008 07:50 |
| Liefs IS; hoe ons dat ook telkens weer verwondert. En verwarring zal er altijd zijn. Heel mooi door jou tonend delend verwoord en overgebracht. Liefs en knuf, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: remie | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 13 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||