Showbizz.
Overal liggen fragmenten verspreidt,
flarden zijn vergeten.
Zwarte vegen op het traanplaat.
Verhalen zijn nog niet verstomd.
De verzengende hitte van de spotlights.
Groupies wachtend voor de deur.
Zwarte vegen onder hun ogen.
Hun ware ik, vermomd.
Fijn, 't kletterende gezang van het water,
de straal te koud, de gloed te heet.
Zwarte vegen in mijn geheugen.
Na iedere high, de absolute down.
Op naar de volgende trip, van dit ridicuul circus.
'n laatste afscheid van de groupies.
Zwarte vegen op hun kont.
zo zwaar is het, zo waar is het, het leven van een clown.
flarden zijn vergeten.
Zwarte vegen op het traanplaat.
Verhalen zijn nog niet verstomd.
De verzengende hitte van de spotlights.
Groupies wachtend voor de deur.
Zwarte vegen onder hun ogen.
Hun ware ik, vermomd.
Fijn, 't kletterende gezang van het water,
de straal te koud, de gloed te heet.
Zwarte vegen in mijn geheugen.
Na iedere high, de absolute down.
Op naar de volgende trip, van dit ridicuul circus.
'n laatste afscheid van de groupies.
Zwarte vegen op hun kont.
zo zwaar is het, zo waar is het, het leven van een clown.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Tom Witvis | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 15 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||