X marks the spot.
X marks the spot where my heart once lived.
It had a home, not anymore,
not anymore.
If you want it you’ll find it wandering,
feeding itself with useless trash.
You can have it; it works, even though it’s second hand.
It might be rusty giving love,
but I am sure that time can mend.
One day I might ask it back,
when it’s free of fear.
To put it back where it belongs.
Behind the X, right here.
It had a home, not anymore,
not anymore.
If you want it you’ll find it wandering,
feeding itself with useless trash.
You can have it; it works, even though it’s second hand.
It might be rusty giving love,
but I am sure that time can mend.
One day I might ask it back,
when it’s free of fear.
To put it back where it belongs.
Behind the X, right here.
Reacties op dit gedicht
| Nummer 127: | Donderdag, mei 15, 2008 16:17 |
| jaja wat n gdicht Nummer 127 |
|
| Lily May Parker: | Donderdag, mei 15, 2008 16:08 |
| bedankt Tom voor je lieve reacie.. liefs Lily May xxx |
|
| Lily May Parker: | Donderdag, mei 15, 2008 15:05 |
| een droef schrijven dit Tom..µ kus Lily May xxxx |
|
| Roselynn: | Donderdag, mei 15, 2008 14:52 |
| .....heb een hart van hard tropisch hout...ook tweedehands.... het vorige was van glas..dat breekt te snel...deze..kan tegen een stootje:)...teer gevoelig gedicht...hopelijk heb je weer snel.....een smile ... op je gezicht...[] | |
Over dit gedicht
| Auteur: Tom Witvis | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 15 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||