donker pad
het donkere bos laat ik achter mij
de boze wezens
die mij lieten schrikken
laten me nu koud
hen pad wat ik nu bewandel
van mos en steen
kronkelt zich door het landschap
van groen
hoe anders is dit
als waar ik van kom
groen en licht
hoe verder ik kom
hoe mooier het word
de bloemen bloeien al
zonder zich in te houden
de wind wervelt om mij heen
laat mij mijn oude dromen zien
met een nieuw perspectief
de avond valt
en ik slaap zonder angst
maar met de hoop
die in mij groeit
de boze wezens
die mij lieten schrikken
laten me nu koud
hen pad wat ik nu bewandel
van mos en steen
kronkelt zich door het landschap
van groen
hoe anders is dit
als waar ik van kom
groen en licht
hoe verder ik kom
hoe mooier het word
de bloemen bloeien al
zonder zich in te houden
de wind wervelt om mij heen
laat mij mijn oude dromen zien
met een nieuw perspectief
de avond valt
en ik slaap zonder angst
maar met de hoop
die in mij groeit
Reacties op dit gedicht
| Ylaide: | Zondag, mei 18, 2008 14:37 |
| wauw:) echt heel mooi:) ik herken de sfeer... Liefs |
|
| Free@Bird: | Zaterdag, mei 17, 2008 11:10 |
| mooi en hoopgevend geschreven liefs, |
|
| Elymare: | Donderdag, mei 15, 2008 21:31 |
| wauw:) | |
| Artifex: | Donderdag, mei 15, 2008 21:14 |
| Mooie beelden schets je hier. Liefs, Artifex. |
|
| Elenore De Groote: | Donderdag, mei 15, 2008 21:11 |
| Schitterend! Op naar het licht ;) Liefs, Elenore xxx | |
Over dit gedicht
| Auteur: pia ^^ | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 15 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||