Laat mij
laat mij
laat mij verder gaan
langs stille straten
schaduwplekken
droef ogende gevels
meewarende straatstenen
haal mij niet in
laat mij
laat mij in stilte
mijmeren en lijden
over wat verkeerd ging
zo plotseling
vreemde inmenging
haal mij niet in
laat mij
liefde verwerken
melancholie vermengen
met diep verdriet
tranen bedwingen
in rust beleven
haal mij niet in
laat mij
(de handen diep in de zakken het hoofd gebogen in de regen)
laat mij verder gaan
langs stille straten
schaduwplekken
droef ogende gevels
meewarende straatstenen
haal mij niet in
laat mij
laat mij in stilte
mijmeren en lijden
over wat verkeerd ging
zo plotseling
vreemde inmenging
haal mij niet in
laat mij
liefde verwerken
melancholie vermengen
met diep verdriet
tranen bedwingen
in rust beleven
haal mij niet in
laat mij
(de handen diep in de zakken het hoofd gebogen in de regen)
Reacties op dit gedicht
| Hieronymus: | Vrijdag, mei 16, 2008 07:49 |
| Bedankt vrienden van de poëzie voor jullie mooie reacties. Ronny |
|
| Marousia: | Donderdag, mei 15, 2008 23:45 |
| Ontroerend vol emotie geschreven, het is stilmakend. Liefs van Marousia | |
| verhavert: | Donderdag, mei 15, 2008 23:28 |
| stilmakend jouw woorden zucht lieve groetjes martine |
|
| peter1: | Donderdag, mei 15, 2008 21:38 |
| zo ontroerend geschreven |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hieronymus | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 15 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||