Een klein zwervertje
Terug van kamp
Wat een ramp
Mijn huis was leeg gehaald
In mijn leven gefaalt
1 tas kleren
Moet ik me door t leven keren
Geen huis
Geen thuis
Geen geld
Lijkt op dat mijn leven niet meer telt
Mijn lieve mannetje blijft maar steunen
Ik blijf maar huilen,zuchten en kreunen
Het komt wel goed
Zeg ik vol moed
Maar toch mis ik een eigen plekje
Eigen huis,mijn eigen stekje
Hier redt ik me ook wel
'T leven gaat nu gewoon te snel
Om nog te kunnen volgen
Ik hoop dat ik snel mijn leven weer kan oppakken
En niet meer naar de lucht van het ware leven hoeft te snakken
Het komt wel goed schatje!!!
Reacties op dit gedicht
| Erna S: | Vrijdag, mei 23, 2008 00:50 |
| Lieverd,jouw leven telt absoluut,jij hebt niet gefaald. Ik hoop dat je heel veel steun krijgt van Wes. Ik denk aan je.Ik hou van je. En huil met je mee. Liefs en dikke knuffel mama |
|
