ogen open
Je dacht dat ik het niet zag,
het verhaal in je ogen
Ik ben niet blind
Je dacht dat ik het niet hoorde
Waarom je al die dingen tegen me schreeuwde
Ik ben niet doof, ik hoor ook wel
het verdriet in je stem.
Je hoopte dat ik het nooit zou ontdekken
al die pijn die je voelde.
Ik heb het gevoeld en soms voel ik het nog,
maar nooit heb ik het je gettond,
nooit gezegd hoeveel ik van die pijn geleerde heb.
Ik heb je nooit gezegd dat ik begreep waarom je me met woorden de grond in boorde.
Waarom het soms leek alsof je niet van me hield.
Je denkt dat ik het niet zie
Mijn ogen zijn wijd open
het verhaal in je ogen
Ik ben niet blind
Je dacht dat ik het niet hoorde
Waarom je al die dingen tegen me schreeuwde
Ik ben niet doof, ik hoor ook wel
het verdriet in je stem.
Je hoopte dat ik het nooit zou ontdekken
al die pijn die je voelde.
Ik heb het gevoeld en soms voel ik het nog,
maar nooit heb ik het je gettond,
nooit gezegd hoeveel ik van die pijn geleerde heb.
Ik heb je nooit gezegd dat ik begreep waarom je me met woorden de grond in boorde.
Waarom het soms leek alsof je niet van me hield.
Je denkt dat ik het niet zie
Mijn ogen zijn wijd open
Reacties op dit gedicht
| Color: | Zondag, maart 17, 2002 17:33 |
| Wil je me eens mailen en me de situatie achter het gedicht uitleggen? Want het is zooo herkenbaar, kzou willen weten of het hetzelfde is wat we meemaken! (je moet maar kijken bij mijn gedichten, mn adres is daar te vinden é!) Hoop snel x van je te horen! *Color* |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jana Mahieu | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||