het bijtend gif brandt nog hevig na
vertroebeld mijn blik eens te meer
’n vers litteken ontstaat op mijn retina
helen zal het nimmer meer
tranen spoelen mijn pijn niet weg
het realiseren doet z’n werk verlammend
onoplettendheid veroordeelde mij tot slachtoffer
ontnam mij alles wat ik ooit zag
helen zal het nimmer meer
dit was de laatste beet, serpent
de allerlaatste keer