Zwarte rust
ZWARTE RUST
Wanneer ik op dat moment
de aardbol zal verlaten,
en daarbij ook jij,
treur dan niet,
kleed je niet in zwarte waden.
Maar luister en hoor m'n ziel zalig baden.
Weet dat ik blijf van je houden,
en daar waar ik zal zijn je liefde behouden.
Kleur de grijze hersenschimmen en blijf geloven,
dat ik in gedachte steeds bij je ben,
dat ik dan je geluk en je verdriet ken
dan zal ik je steunen en je wegen leiden
de stoffige wolken en de regenwulpen verblijden.
Huil dus niet bij mijn heengaan,
maar schitter en schater van zaligheid,
gooi je zorgen naar me toe,
ik zal ze omvormen tot engelenzang!
Zwarte Roos, '89.
Reacties op dit gedicht
| hyacint: | Zondag, oktober 22, 2000 16:10 |
| Ik hoop dat dat moment voor jou nog hééééééééééél ver weg mag zijn. Loslaten, tja het hoort er nu eenmaal bij, en dat gaat spijtig genoeg niet zonder pijn ... zeker voor degene die achterblijft. liefs, hyacint |
|
Over dit gedicht
| Auteur: zwarte roos | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||