in zwartgalligheid
- in zwartgalligheid -
Een koude lentebries
streelt mijn lichaam,
een rilling rent door
mijn lijf en kijkend
naar de felle zon die
warm over aarde schijnt,
ben ik verloren in haar
schaduw. Laat mij hier
maar liggen, in de
duisternis van de ziel.
Reacties op dit gedicht
| hadassah: | Maandag, mei 19, 2008 19:32 |
| Hmmm... vrees voor je dat er genoeg mensen zijn die licht op je leven willen werpen. Kom op, vecht voor jezelf | |
| Free@Bird: | Maandag, mei 19, 2008 18:08 |
| ja zwart ditte... wel erg goed geschreven! liefs, kerima |
|
| honingbijtje: | Maandag, mei 19, 2008 18:07 |
| dan blijf je in zwartgalligheid! of is dat ook je bedoeling? liefs |
|
| PoeMustDie: | Maandag, mei 19, 2008 16:48 |
| Ja! Zonder grappenmakerij, dit lees ik als was het een gedicht dat ik zelf had kunnen schrijven. In positieve zin. PMD |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Disgusting Beauty | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||