Mijn ware ik.

Je vroeg me een gedicht te schrijven,
daarom dat ik nu rijm.
Mijn ware ik,
leg dat nu eens uit.
Heb de hele middag nagedacht,
maar een ding weet ik nu ik heb nu meer kracht.

Vroeger toen ik kind was,
ik was het buitenbeentje van de klas.
Stond daar altijd in mijn eentje,
want ik was het lelijke kindje.
Van buitenlandse bloed,
dat was niet goed.
Het paste niet bij de rest,
en daarom werd ik gepest.
Werd ook misbruikt door mijn eigen familie,
voor mij schijn de zon niet.
Waarom werd me dit aangedaan,
wat heb ik hun misdaan?.
Durfde er niet over te praten,
want het ging te veel mensen raken.
Toen ik 12 was hoopte ik dat ze achter me zouden staan,
maar ze hebben me alleen gelaten.
Alleen en mijn verdriet,
geluk dat gunde ze me niet.

Toen we verhuisde naar breda,
was het gedaan.
Ik veranderde zodanig,
dat ik zoveel zonden heb begaan.
Ik was geen pispaaltje meer,
en deed toen zeker wel mensen zeer.
Maar het boeide me niet,
ik voelde nog steeds dat verdriet.
Was in me eentje gekeerd,
want ik had me les wel geleerd.
Je vond me dan ook iedere dag op straat,
met een maat.
Een jointje roken dan kon ik er weer even tegen aan,
en toch had ik in die periode een goeie baan.
Voelde me gelukkig en goed,
want ik had nog steeds de moed.
Om verder te leven,
en mijn gevoel te delen.

Kwam bij de pleegouders van een vriendin,
en die verdienen een lint.
Mocht die mensen vanaf dag één,
en dat is toch iets wat ik meen.
Gewoon door te praten,
wiste ze mij te raken.
Had me nog nooit zo fijn en veilig gevoeld,
nu wist ik wat ik miste het woord gevoel.
Liefde was voor mij ook iets nieuws,
en ik hoorde geen geruis.
Ik moest horen wat ze zeiden,
ze haalde me uit mijn leiden.
Had eindelijk me reding gevonden,
mensen die wel voor me klaarstonden.
Om over mijn gevoelens te praten,
en ze zeggen iedere keer weer iets wat me dan raakt.
hoop dat ik hun nooit kwijt zal raken,
ben hun dankbaar dat ik dit kan meemaken.

Hoop dat het in de toekomst beter zal gaan,
en kan vergeten wat me is aangedaan.
En van mezelf kan gaan houden,
en dat kan volhouden.
Een baan zodat ik weer in een ritme kom te zitten,
en niet hele dagen pitten.
Heb zelf de touwtjes in handen,
soms maakt me dat wel banger.
Ben bang om fouten te maken,
die mensen kunnen raken.
Wat voor liefde zou ik kiezen,
ik zal zeker niet verliezen.
Hoop gewoon gelukkig te zijn,
met iemand aan me zij.
En dat ik mijn beste vrienden nooit kwijt zal raken,
ik moet me gewoon van me woede losmaken.
Hoop dat er een mooie tijd zal aankomen,
hoe dan ook zal er bovenopkomen.