Helende warmte
de gloed van jouw hart
verwarmt het mijne
traag smelt het dikke ijs
de levensader komt weer op gang
de slag, het ritme,
het geheel
zonder ruis
nabibberend
realiseer ik mij
dit moet het zalige liefhebben zijn
deze kolkende massa van passie en vuur
delend
strelend
tot in ‘t diepst van mijn ziel
het laatste smeltwater is verdampt
alles functioneert weer
ik leef, heb lief en gloei
geheel op eigen kracht
het dikke ijs is slechts nog ’n herinnering
gelukkig
sneller dan verwacht
verwarmt het mijne
traag smelt het dikke ijs
de levensader komt weer op gang
de slag, het ritme,
het geheel
zonder ruis
nabibberend
realiseer ik mij
dit moet het zalige liefhebben zijn
deze kolkende massa van passie en vuur
delend
strelend
tot in ‘t diepst van mijn ziel
het laatste smeltwater is verdampt
alles functioneert weer
ik leef, heb lief en gloei
geheel op eigen kracht
het dikke ijs is slechts nog ’n herinnering
gelukkig
sneller dan verwacht
Reacties op dit gedicht
| Roselynn: | Dinsdag, mei 20, 2008 09:40 |
| ...als een warme deken.... ..mooi ...deze..[] |
|
| remie: | Dinsdag, mei 20, 2008 08:11 |
| geweldig wat een schrijven, heb het graag gelezen...liefs remie | |
| Innerchild: | Dinsdag, mei 20, 2008 07:51 |
| Mooi, Tom ! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Tom Witvis | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 20 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||