stap voor stap kom ik wat dichterbij
er staat wat te wachten achter mij
meer dan een stap vooruit te denken
weet ik het tijdstip meer te schenken
een gedachte in mijn achterliggend brein
zingt zijn eigen gezette gevatte refrein
op de grens van het weten en niet weten
lijkt mijn diepgang het niet te vergeten
komt het aan op vastberaden daden
en wandel ik de het tussendekse paden
20 05 2008 eva