De zon en de maan
De zon en de maan
De zon en de maandag
Deden net of zij het sterretje, niet zagen staan
Zij stond te stralen aan het firmament
Zij keken expres een andere kant op voor de pret
Zij dachten niet aan hun en haar tijd
Dan ging zij weer uit, tot haar spijt
Iedere avond probeerde zij het weer
Om te stralen voor hen keer op keer
Maar zij wilde het sterretje testen
Zij begreep het, ten langen leste
Verschool zich toen achter een planeet
Ik weet niet of zij haar nog gezien hebben, zoals u weet
Misschien zijn zij haar nog steeds aan het zoeken
Maar wij zien haar wel staan, alleen we kunnen haar niet roepen.
De zon en de maan
Voelden toen een zekere blaam
Dit was heel slecht voor hun naam
Sterretjes plagen, is heel infaam.
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Woensdag, mei 21, 2008 13:56 |
| Grappig verwoord tot met kleine plaagstootjes! Lieve groet,knuff Dicky |
|
| Windwhisper: | Woensdag, mei 21, 2008 13:04 |
| ikmvind het naast geestig ook heel warm geschreven, lieve groet Cobie Kuzzz fijne woensdag |
|
| sunset: | Woensdag, mei 21, 2008 09:36 |
| Lerend tonend (voor wie tussen de regels wil lezen). Lieve groet uit Italië, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: J.H. Vergne | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 21 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||