Op vleugels van vuur gedragen
Over vlaktes, dalen en bergen
Alles te overzien
Maar niets te verbergen
Geen manier om de vlucht te vertragen
En de hitte ondraagbaar bovendien

De wind waardoor ik vlieg is zwaar
Ongrijpbaar alles onder mij
Vleugels maken me toch vrij?
Overzicht maakt toch alles zonneklaar?
Maar wat ik voel is eenzaamheid
En de grootste vijand is de tijd

Wat mijn hart verlangt is om te landen
Me te ontdoen van het branden op m'n rug
Maar m'n ziel wil niet in het onbekende stranden
Te bang voor wat er daar te vinden is
Want nu weet ik niet wat ik mis
En eenamaal op de grond is er geen weg terug

Alleen de regen kan m'n vlucht verbreken
En vallend uit m'n ivoren toren
Zal m'n angst verbleken
Niet meer bang om nergens bij te horen