tranen
de pijn brand in mijn keel
ik weet het niet meer
er zijn te veel vragen
en te weinig antwoorden
het wantrouwen in mensen
kruipt weer in mij
ik vecht er tegen
het zal niet winnen
de pijn kruipt op in mijn keel
ik sluip weg
van jou en de wereld
even weer alleen zijn
de wereld proberen te begrijpen
mijn ogen worden nat
het ging goed
maar ik begin te twijfelen
het verstikt me
het laat me niet meer los
je kunt nog zoveel zeggen
het komt niet goed
de eerste traan rolt naar beneden
zoveel wensen
met de wind mee
weggewaait
mijn gezicht is nat
de vragen razen door mijn hoofd
proberen gemoedsrust te vinden
maar moeten nog even wachten
ik weet het niet meer
er zijn te veel vragen
en te weinig antwoorden
het wantrouwen in mensen
kruipt weer in mij
ik vecht er tegen
het zal niet winnen
de pijn kruipt op in mijn keel
ik sluip weg
van jou en de wereld
even weer alleen zijn
de wereld proberen te begrijpen
mijn ogen worden nat
het ging goed
maar ik begin te twijfelen
het verstikt me
het laat me niet meer los
je kunt nog zoveel zeggen
het komt niet goed
de eerste traan rolt naar beneden
zoveel wensen
met de wind mee
weggewaait
mijn gezicht is nat
de vragen razen door mijn hoofd
proberen gemoedsrust te vinden
maar moeten nog even wachten
Reacties op dit gedicht
| Ylaide: | Donderdag, mei 22, 2008 21:37 |
| Meisje toch... Ik weet niet goed wat ik moet zeggen.. Behalve dan dat ik er altijd voor je ben en van je houd. Als je dat maar weet;) Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: pia ^^ | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 21 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||