ze schijnen overal te zweven
en nergens, ergens is dat vreemd
`k probeerde met tegenlicht te zien
bedacht me dat zij schitteren, dus
schakelde zelfs een blikvanger in
de afstand was te groot, ik zag
alleen maar sterren , terwijl ik
naar echte engeltjes zocht
waarmee ik op mijn schoot
gezellig had willen tutten
plagend onder de vleugeltjes kietelen
mopjes vertellend van avondrood
zij verveelden zich dan halfdood
-die grappen kennen we allang
blijf jij de aarde maar entertainen-
ze trokken dan de wiekjes aan
en vlogen op zachte engeligheid
tot aan het moment mijn beste mop
spontaan uit een lege jaszak rolde,ik
uit het blinde niets tijd dubbel keek
en vriendje voor het leven bleek
88: | Donderdag, mei 22, 2008 23:04 |
oh dank je, dit gedicht was ik al vergeten omdat het trauma van het themagedicht mij zo opbrak :) | |
lommert: | Donderdag, mei 22, 2008 23:02 |
deze nog even meenemen;)...geweldig..dit is om te herlezen en van te houden;) liefs willem |
|
remie: | Donderdag, mei 22, 2008 18:08 |
geweldig een lekker opgewekt schrijven...eindelijk lees ik wat leuks...liefs remie | |
sunset: | Donderdag, mei 22, 2008 17:02 |
Ik las het een paar keren; genietend. Liefs en warme Italiaanse groet, sunset |
|
88: | Donderdag, mei 22, 2008 12:34 |
Vatje, ik begrijp jouw keuze echt!Het ligt helemaal aan mij, ik kan het niet, er bestaan te veel vragen, ik kan niet zomaar geloven in iets wat onzichtbaar is en een onuitgesproken antwoord geeft zoals.. geloof het maar.. misschien voel ik het ooit aan, wie weet | |
Lolly-pop: | Donderdag, mei 22, 2008 12:30 |
Leuk gedicht! | |
vat: | Donderdag, mei 22, 2008 12:07 |
88, ik moet niet geloven, ik wil geloven, ik mag geloven, ik kan geloven, ik heb gekozen. | |
vat: | Donderdag, mei 22, 2008 11:44 |
ik kan tegen kietelen :D leuk geschreven |
|
Auteur: spring-in-het-veld | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 22 mei 2008 | ||
Thema's: |