duisternis
weer terug in die duisternis.
je grootste ergernis
weer terug in de duisternis
het overdekt je als een vernis
t liefst wilde je vluchten.
even verzuchten
even wilde je vluchten.
op een plek die wij niet duchten.
je word heen en weer geslingerd tussen je gevoel.
je snapt wel wat ik bedoel.
even word je heen en weer geslingerd tussen je gevoel.
heeft jouw leven nog wel een doel.
zwart was de kleur
t was er zelfs als geur.
zwart was de kleur.
de gooide dicht die deur
je doet jezelf pijn.
zelfs dat voelt niet meer fijn.
je doet jezelf pijn.
t staat bij je samen op 1 lijn.
de krassen in je arm.
maken je niet meer koud of warm.
de krassen in je arm.
t is t allergrootste alarm.
dat t je niet meer lukt.
je gaat onder je ziekte gebukt.
dat het je niet meer lukt.
ik hou je tegen me aangedrukt
Reacties op dit gedicht
| Lost Girl: | Zondag, mei 25, 2008 18:13 |
| super mooi geschreven... ben er stil van... zoveel liefde en wamrte die hier uit straalt voor de persoon waar je et voor hebt geschreven... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: widow | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 22 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||