Mijn leven
een bom van angst
Mijn hart
een vat vol verdriet
Overstroming
dreigt eraan te komen
Begrijpen kunnen ze me niet
De poort is afgesloten
niemand die het ziet

Ik sluit me af
uit angst dat ik ga breken
ooit zal het zich eens wreken

Alles alleen dragen
ik ben het gewoon
geheimen
stel ik niet tentoon

Omdat het me is geleerd
om alles op te kroppen
zal ik alles maar voort verstoppen

Ik kan geen kant meer uit
Ik zit vast
want ik ben de zogezegde last

Het geluk is niet aan mij besteed
Ik ben ongewenst zoals het heet

Eindeloos gaat dit door
Dit gevecht
Ik ben de dramaqueen
zoals men zegt

Hulpvelening vind het niet erg dat ze me kloppen
en altijd tegen me aan gaan schoppen
Ze zeggen dit is het lot
leg je erbij neer
"Dag juffrouw
dit was de laatste keer"
"Zoek een ander
naar een uitgang van je probleem"
we verwijzen je door"
en ik blijf alleen

verschrikkelijk is dit lot
met praatverbod
Vanbuiten steeds stralend
met hart op slot

Waar is de weg?
Is het ooit in zicht?
Blijkbaar is geluk nooit aan mij gericht...