laatste eer
Ik dacht dat ik het aankon
Maar niets is minder waar
Gisteren stond ik daar,
Toen ik met huilen begon.
Was er al heel lang niet geweest
Ik wilde niet, durfde niet.
Was bang voor het verdriet
Wat zeker komen zou.
Mijn mama’s graf,
Haar laatste eer
ik versierde het weer.
En nu is het af.
En kan ik met de gedachte aan haar
verder leven, Het kostbare leven
wat zij mij heeft gegeven
het is onvervangbaar
*miss.b bedankt voor je steun (k)*
Maar niets is minder waar
Gisteren stond ik daar,
Toen ik met huilen begon.
Was er al heel lang niet geweest
Ik wilde niet, durfde niet.
Was bang voor het verdriet
Wat zeker komen zou.
Mijn mama’s graf,
Haar laatste eer
ik versierde het weer.
En nu is het af.
En kan ik met de gedachte aan haar
verder leven, Het kostbare leven
wat zij mij heeft gegeven
het is onvervangbaar
*miss.b bedankt voor je steun (k)*
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Just me,,, | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||