een nieuwe lente,

als je kijkt naar buiten, alles somber, alles triest,
striemende regen, gure wind, een boom die zijn laatste blad verliest.

de natuur valt stil, verliest al het leven,
net als wij, als er niemand is om onze liefde te geven.

dan op een morgen, alles wit, zo mooi, zo puur,
een laagje sneeuw, een nieuw kleedje voor moeder natuur.

alles lijkt anders, geruisloos dwarrelde het neer,
ik kijk met bewondering, een mooi tafereel, iedere keer.

laat ons voor elkander als die sneeuw ook zijn,
en bedekken met liefde, die teleurstelling, die pijn.

samen dan wachten, met liefde omringd,
tot het eerste straaltje zon door de wolken heen dringt.

laat ons zo groeien naar een nieuwe lente, een nieuw begin
want houden van elkander, geeft het leven weer zin.