Waar gods water erodeert
waar gods water erodeert
we bouwden bruggen
hingen kabels aan pilaren
wisten kloven die gescheiden
waren te verbinden
ravijnen te verkleinen
die in licht nog dieper
schijnen omdat de aarde scheurt
en donker laat verdwijnen
zo konden jij en ik
elkaar weer vinden
in een landschap
waar gods water erodeert
hebben geleerd elkaar
de hand te reiken in het
samen overbruggen rechten
wij nog altijd onze ruggen
wil melker
23/05/2008
Reacties op dit gedicht
| hadassah: | Vrijdag, mei 23, 2008 22:43 |
| Weer genoten van je woordbeeld | |
| ninodepino: | Vrijdag, mei 23, 2008 11:46 |
| lijkt wel hatayoga :D recht(en) haha liefs, nino. |
|
| philos: | Vrijdag, mei 23, 2008 11:24 |
| mooi beeld schep je dank philos |
|
| verhavert: | Vrijdag, mei 23, 2008 06:27 |
| terug genoten van jouw schrijven wil liefs martine |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 23 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||