Gouden tranen
Geleidelijk stromen veertjes
op het zilveren water
naar een rode zon
weerkaatst in avondschemer
de dag naar morgen
onvermoeibaar
de eeuwen door
druppels dauw
schitteren als parels
in de oesters
onbereikbaar diep
in een paradijs
hemelsblauw
wonderlijk de wereld
het hert
bemint de wolf
die fier en moedig
de vacht
laat strelen
door het gewei
zonder huilen
het riviertje
zwelt op
als gouden tranen
de veertjes
worden vleugels
oneindig de reis
naar de gouden zon.
17-03-‘02/22:25
Reacties op dit gedicht
| arie: | Maandag, maart 18, 2002 07:06 |
| Rest mij de stilte, vol gevoel.... liefs, Arie |
|
| Caroline Maas: | Maandag, maart 18, 2002 01:35 |
| Schitterend gedicht! Heb er geen andere woorden voor... Liefs, Caroline |
|
| Frummel: | Zondag, maart 17, 2002 22:54 |
| Prachtig geschreven... *helemaal stil* Liefs, Frummel |
|
| ~Marina~: | Zondag, maart 17, 2002 22:42 |
| wijs me de weg maar naar die mooie gouden zon... liefs |
|
| Sheena: | Zondag, maart 17, 2002 22:41 |
| Prachtige tranen uit reebruine ogen ..... Sheen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||