onbemand
innerlijke ambacht
gedragen op zwarte schouders
stuit op ontkenning
van buitenaardse woordenkracht
mijn ziel onbemand
weemoedig en zwak
panoramisch denken
helt niet meer
enkel jouw hand
dromen dreigen te sterven
in geluidloos bestaan
kleine vreemdeling
laat me even
zwerven
in dit verziekte land...
Reacties op dit gedicht
| Marousia: | Maandag, mei 26, 2008 00:05 |
| Absoluut machtig mooi geschreven. Liefs van Marousia | |
| kerima ellouise: | Vrijdag, mei 23, 2008 21:44 |
| knap geschreven !...geluidloos is het bestaan als onmacht stuit op ontkenning... liefs kerima ellouise |
|
Over dit gedicht
| Auteur: soulstorm | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 23 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||