Mijn vriendin
op momenten van de dag
ik wacht
de nacht
zie de golven passeren
bij de zee
helemaal alleen
zie de sterren je naam schreeuwen
door de lucht
het fonkelt enkel na
ik ga naar de velden vragend
waar je bent
maar ruik enkel de hooibloemen
Op momenten van de dag
sluit ik mijn ogen
en bedenk me
waar je bent... waar je bent... waar je bent
Reacties op dit gedicht
| MayadeBij*: | Zaterdag, mei 24, 2008 13:05 |
| vreemd genoeg waren al ´mijn vrienden´ op een gegeven moment met ´veronderstelde vriendinnen´ en stond ik alleen :) toe te kijken. mooi is dat! saaie sheit. ik ben pissen!! | |
| MayadeBij*: | Zaterdag, mei 24, 2008 13:02 |
| ik heb ook een jeugdvriend gehad die richard (miedema) heette (dat is je naam toch?) dwaze tijden :) die was zo uitgekookt joh; hoogbegaafd dingetje. een ´sloper´ in alle opzichten; denk ik nog wel eens aan.. grijnzend. hij zal niet veel veranderd zijn haha. een soort van ´one man show´ pretpark.. jumanji.. | |
| Windwhisper: | Zaterdag, mei 24, 2008 12:58 |
| ontroerend schrijven lieve groet Cobie |
|
| lonely 1: | Zaterdag, mei 24, 2008 12:45 |
| mss weet je wel waar ze is, moet je haar enkel opnieuw toelaten in je hart? prachtig schrijven, ontroerend mooi, liefs, hilde |
|
| Dina-Anna: | Zaterdag, mei 24, 2008 12:32 |
| Voelbaar gemis, mooi verwoord. Liefs Dina |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 24 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||