Zilveren Koorden
ZILVEREN KOORDEN
Haar leunstoel zorgzaam neergezet,
vijf hoog, in de verzorgingsflat
geniet ze van de warme zon
en 't zachte briesje op het balkon.
De stad, waar alles bruist en leeft
en 't wijdse uitzicht dat ze heeft ...
haar geest is wazig en vermoeid
daar langzaamaan van los gegroeid.
Nu geven vogels om haar heen
een fluitconcert, voor haar alleen,
en in het rits'len van de wind
spreekt zacht haar Schepper tot zijn kind.
Zo wacht ze, zonder ongeduld
tot al haar dagen zijn vervuld,
en 't licht de nevel splijt
naar de onbegrensde heerlijkheid.
Reacties op dit gedicht
| Marieke: | Zondag, maart 24, 2002 20:12 |
| Wat een rotsvast geloof! Echt mooi, oma! | |
| Hugo Serwy: | Maandag, maart 18, 2002 19:12 |
| Heel mooi gedicht... | |
| Susanne X: | Maandag, maart 18, 2002 14:51 |
| Heel mooi beschreven. | |
| pramodah: | Maandag, maart 18, 2002 12:34 |
| weer zo een pracht in woorden uitgedrukt...het moet zalig zijn om zo oud te worden ..... liefs pramodah |
|
| louise: | Maandag, maart 18, 2002 10:46 |
| echt mooi liefs... |
|
| maneschijn: | Maandag, maart 18, 2002 09:01 |
| .... *slik*.. superprachtig.. je voelt idd.. de berusting.. om alles wat voorbij is.. en ook om hetgeen nog moet komen.. prachtig... x maantje |
|
| christina: | Maandag, maart 18, 2002 06:20 |
| Wat een rust het straalt er af Heel mooi Liefs Christa |
|
| Caroline Maas: | Maandag, maart 18, 2002 01:31 |
| Wauw, hier krijg ik kippevel van! Mooi verwoord! Liefs, Caroline |
|
| waterval: | Maandag, maart 18, 2002 01:06 |
| ik lees hier over tevredenheid, berusting,.... alles is goed.... en wat nog komen moet..... dat mag,...en zonder angst,...zonder spijt..... héél mooi.... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: M.E. Bunk - v.d. Heiden | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 18 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||