Zweem
Het licht ijlt verblindt
gedachten stillen zich stom
stemmen doven toonladders
leven strompelt zich dood.
De geur walmt verdampt
smaken zinken vallen flauw
zinnen smelten schitterend
tot een verpletterd niets.
Het gevoel slijt ebt weg
de tijd wist momenten uit
de ruimte dijt uit in knallen
het heelal zweeft dol rond.
De herinnering lekt vervaagt
wat eens samen geboren was
voor iets iemand is geweest
zo nabij verloren gegaan.
gedachten stillen zich stom
stemmen doven toonladders
leven strompelt zich dood.
De geur walmt verdampt
smaken zinken vallen flauw
zinnen smelten schitterend
tot een verpletterd niets.
Het gevoel slijt ebt weg
de tijd wist momenten uit
de ruimte dijt uit in knallen
het heelal zweeft dol rond.
De herinnering lekt vervaagt
wat eens samen geboren was
voor iets iemand is geweest
zo nabij verloren gegaan.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Anton van Amerongen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||