Oude dag
Kon ik voor nu een droom bedenken
dan waren er stukken aan elkaar geplakt
geen stap zou ik kunnen zetten
om de volgende weg terug te nemen
Een diepte zal mij omschrijven
als voor eeuwig verlangend naar
een werkelijkheid in elkaar gebonden
door jouw ziel, jouw hart
Een bescherming van de wolken
neerdalend op mijn ogen
waarvan de reflectie op het water kaatst
Een oude dag verlaat het midden
van gebroken bloemen in een dal
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Dinsdag, mei 27, 2008 22:54 |
| Ach meis toch.. zoveel gevoel hierbij... en wat heb je het mooi geschreven! Liefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Emilia | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 27 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||