zwart
wanneer vanuit het niets
alles donker kleurt
hoort men de zuchten van verlichting
als gekreun van revolutie
de totale verduistering
verdient een ovatie
klinkend als
oorverdovend
zwart
onbegrijpelijk mooi
is alles
wanneer men het niet meer ziet
alleen nog kan voelen
bijna onbeschrijfelijk puur
zo mooi
zo mooi
aan ieders verlangens
wordt voldaan
door almachtige duisternis
laat ons de ogen sluiten
en het ondergaan
zwichtend
in volle overgave
klinkend als
oorverdovend
zwart
zo mooi
zo mooi
alles donker kleurt
hoort men de zuchten van verlichting
als gekreun van revolutie
de totale verduistering
verdient een ovatie
klinkend als
oorverdovend
zwart
onbegrijpelijk mooi
is alles
wanneer men het niet meer ziet
alleen nog kan voelen
bijna onbeschrijfelijk puur
zo mooi
zo mooi
aan ieders verlangens
wordt voldaan
door almachtige duisternis
laat ons de ogen sluiten
en het ondergaan
zwichtend
in volle overgave
klinkend als
oorverdovend
zwart
zo mooi
zo mooi
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Tom Witvis | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 27 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||