Moeder
Moeder.. je hebt mij geweven
Tot een mens van vlees en bloed
In uw schoot geboren
Gaf me het leven mee
Naar hoe het hoorde te zijn
En baren, maar ook het leven, begint met pijn.
Ik leerde van u leven
Eten en drinken, zitten, praten
Liep al snel mijn eigen weg.
Deed school en werk
En ging op eigen benen staan.
Als ik zo eens stilletjes kijk
Naar de fijne lijntjes in uw gezicht
Dan weet ik dat er zorgen waren
Voor mij en zovelen meer
Zorgen voor een kind zullen nooit staken
Ergens blijft het diep van binnen een plicht.
Zo werden ook mijn kinderen geboren
Ook gemaakt in mijn schoot.
Ik doe mijn best naar behoren
Al is het soms zwaar
Dan kijk ik naar mijzelf
En weet dat ik zelf ook eerst moest leren lopen.
Ik hou van mijn vader
Ik hou van mijn moeder
Ik hou gelukkig ook steeds meer van mijzelf,
Steeds een beetje meer!
Ik ben een klein rader
in deze grote wereld
Maar ieder radertje is nodig…
Bedankt moeder voor mijn leven!
Aquarel: | Donderdag, oktober 19, 2023 16:38 |
Ach wat ontroerend... Wat zal ze dit gedicht fijn hebben gevonden. Liefs, Aquarel |
|
Auteur: Jacky* | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 27 mei 2008 | ||
Thema's: |