"ik" ben verward
"ik" weet geen raad
hoe moet "ik" het aanvaarden

een leven zonder eigen kinderen
het klinkt zo onnatuurlijk
"ik" weet met mezelf geen blijf
"ik" blijf herhalen de docter was verkeert
hij weet er niets van

"ik" zak in elkaar als een kaarthuisje
al de dromen
al de verlangens
zijn net als een zeepbel
uit elkaar gespat

hoe moet het nu
adoptie nee dat wil "ik" niet
draag moeder al helemaal niet
"ik" wil niet dat een ander mijn kind baart
dat is mijn taak
anders ben "ik" niet de moeder van mijn kinderen

"ik" wil een volledig gezin en geen half gezin
mijn droom van huisje boompje tuintje kindje
is verandert in
huisje boompje tuintje graf





ps: dit heb ik niet meegemaakt
maar een goede vriendin van mij ik heb het alleen in een gedicht gegoten zoals ze zelf wou