Op een zondagmorgen
Op een zonnige zondagmorgen op bezoek bij onze dochter en man. Ze wonen aan het water en vanaf hun vlonder bekijken we de massaal drijvende geboorte van zowel meerkoetjes als eendjes. Te zien is hoe meerkoeten verbeten hun kroost verdedigen. Eenden uit de buurt worden weggejaagd en zelfs zwanen nemen een ruime bocht voor het meerkoetenpaar met het kleine grut. Er is zoveel te zien en te horen aan de waterkant met daartegenover de bosrand met diverse lente fluiters. Een geweldige plek om te genieten.
Een klein verdwaald eendje probeert tevergeefs de moeder te vinden . Als hij/zij denkt; dit is mijn moeder duwt ‘de moeder’ het kleintje onder water met haar snavel om het te laten verdrinken. Het is haar kind niet. Het kleine eendje kan nog op tijd vluchten onder de snavel van de vreemde moeder vandaan en zwemt moederziel alleen naar de overkant. En geloof het of niet… wat kun je begaan zijn met zoiets teers en klein.
Er worden broodkruimels gegooid om vier kleine meerkoetjes te lokken. Ja, ook ik voel me genoodzaakt bij te voeren. Pa en ma meerkoet stuiven op het brood af om dat voor het kleine grut op te halen. De vier kleintjes blijven achter en plots zijn het er nog maar drie. Als een gek stuift de meerkoetenmoeder op de plek af en timmert met haar snavel op de snoekbaars(?)zijn kop. Het is te laat. Het kleine meerkoetje met de vis verdwijnt in het diepe water. Enkel het bruine opborrelende water herinnert enkel nog aan het drama.
O, wat erg hoor ik overal en door mezelf roepen. Ik, die opgegroeid ben met een konijn op bord met de kerstdagen en geholpen heb om het konijn dood te maken samen met opa, en ook mijn pa geholpen heb met vasthouden van de kip, zodat hij de kop eraf kon hakken …..moet nu een paar keer slikken en voel verdorie tranen in de maak.
Deze werkelijke film werd ons zomaar gegeven en we zeggen tegen elkaar dat de natuur hard is. Dat horen we te zeggen omdat de schuld bij ons ligt. Zo voel ook ik dat. Wat hebben mensen toch met bijvoeren.
willem
| Quicksilver: | Donderdag, mei 29, 2008 20:19 |
| Wilem wat heb je dit wonderbaarlijk mooi de natuurlijke rijkdom weergeven! In al zijn facetten in leuk en minder leuke kanten!Ik moest ook even slikkekn tijdens het lezen..wordt er weemoedig van! Liefs.knuffs Dicky |
|
| Lily May Parker: | Donderdag, mei 29, 2008 10:31 |
| ik ben er heel even stil van, en ik die zo gevoelig ben wanneer het om dieren en kinderen aankomt...ik moest ook even slikken..ocharme liefs Lily May xxx |
|
| 88: | Donderdag, mei 29, 2008 09:27 |
| mooi en ontroerend verhaal, herkenbaar ook. Zondag kwam onze kat met een klein eendje voorzichtig in zijn bek aanlopen, hij liet hem heel wonderlijk heel, we hebben het eendje naar het vogelasiel gebracht, dat is dan weer de andere kant van de natuur, ik was trots op die kat joh! | |
| switi lobi: | Donderdag, mei 29, 2008 09:01 |
| Dat zijn we zeker Willem, bij ons komt Bo ons gezin verrijken; ik hoop echt dat het ''aan'' blijft met Nick. Ze doet hem (ook ons) meer dan goed. We zijn rijk Willem. Heel veel liefs voor thuis! |
|
| CBR: | Donderdag, mei 29, 2008 08:46 |
| Toch een mooi verhaal Willem, wild hebben we hier iedere dag om te bewonderen, eergisteren liep een mama-eend op onze weide met vijf ''grutjes'':D mooi om te zien. liefs cbr |
|
| switi lobi: | Donderdag, mei 29, 2008 08:37 |
| "Verschrikkelijk mooi" krijgt hier de betekenis die het misschien wel werkelijk inhoudt... Wat wonen ze heerlijk daar! Nog een dikke kus ;) |
|
| honingbijtje: | Donderdag, mei 29, 2008 08:29 |
| genot en gruwel in hetzelfde beleven.......... en toch vind ik het een mooi verhaal:P liefs |
|
| Innerchild: | Donderdag, mei 29, 2008 08:13 |
| Ondanks het drama verschijnt er toch een glimlach op mijn lippen ... Mooi verhaal, Willem ! ;) / Inner |
|
| verhavert: | Donderdag, mei 29, 2008 08:09 |
| met zoveel inhoud dit verhaal willem heel graag gelezen een mooie dag liefs martine |
|
| Windwhisper: | Donderdag, mei 29, 2008 07:52 |
| in gedachten zie ik mezelf staan, voel me ook mede schuldig, de natuur is niet hard, wij zijn het die verklooien, in de natuur is het overleven, ook ik hooud van dat kleine grit kan ze tot tranen toe bweonderen, wat woont jouw dochter mooi zo aan het water, veel om dankbaar voor te zijn Willem lieve groet Cobie ik heb zitten genieten bij het lezen. lieve groet Cobie vaak ook kip hier op het bord kuzzz |
|
| Auteur: lommert | ||
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 29 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||