OngewoonMet zijn welbekende tasjeBungelend aan ene handStond hij daar naar binnen te starenNaar mijn zoonMaar die was bezig met een klantIk observeerde hem uit verteBijna nooit meer zag ik hemWilde het tafereeltje niet verstorenMaar binnen mij was fluisterstemOoit was ik zijn zeer bemindeHij voor mij ook zeer geliefdMaar nu draaide ik mijn hoofd omWant, ongewild misschien,Had hij mij eens zeer gegriefdEenzaamheid vervuld zijn levenDie ik niet meer vullen kanIk zocht geen minnaarschapIn vervlogen tijdenMaar een man waar ik op bouwen kanIk ging de roltrap naar benedenTerwijl hij staarde naar mijn zoonHeb niet een keer omgekeken'k Verliet het winkelcentrumOngewoon...Jannie
| Quicksilver: | Donderdag, mei 29, 2008 20:48 |
| Dat lijkt mij op dat moment toch moeilijk en voelt verdrietig! Mooi verwoord Liefs,knuffs Dicky |
|
| arie: | Donderdag, mei 29, 2008 16:57 |
| Ooit heb je een keuze gemaakt. Nu voel je dat het de juiste was... "Hij" leeft niet meer in jou Liefs, arie |
|
| tulpje: | Donderdag, mei 29, 2008 14:07 |
| prachtig verwoord lieverd liefs en knuffssss |
|
| _Lieverdje_: | Donderdag, mei 29, 2008 13:21 |
| prachtig geschreven liefs |
|
| dichterbij: | Donderdag, mei 29, 2008 11:16 |
| lijkt me heel vreemd maar ik geef je groot gelijk. lieve groet |
|
| ninodepino: | Donderdag, mei 29, 2008 10:18 |
| wauw!! Catweazle is back in town:) aaaai |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, mei 29, 2008 10:15 |
| mooi!!!gr.janny | |
| Auteur: Jannie Hoogendam | ||
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 29 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||