verplicht passief.
verplicht passief!
Ik mag niet dit ,
en ik mag
niet dat!!!
Werkelijk,
ik word het zo
ontzettend zat!
Beetje fietsen
beetje lopen
en dan ,
moet alles beter gaan
Tja, dat mag
ik dus wel hopen!
Fisio en onderzoeken,
koekeloeren hier
en daar.
tja ik ben er werkelijk
helemaal mee klaar!
Lekker zeuren
duizend mineuren
ontevreden
met dit heden
beren en tijgers
op mijn pad..
werkelijk ik ben het
toch zo zat.
Maar toch
fluistert
een zachte stem:
Houd toch de moed erin,
even volhouden ,
misschien een half jaar?
Dan zeggen ze;
Ben je ermee klaar!!!
Reacties op dit gedicht
| MayadeBij*: | Donderdag, mei 29, 2008 21:20 |
| en nu: met alle raad die mij gestolen kan worden; met alle woorden die nèrgens over gaan.. (behalve over jouw eigen trauma´s) constateer ik hier nogmaals niet veilig te zijn. het begon als ´marije´ het is geëindigd in andermans.. alles wat niet ´mij´ is.. alles.. wat zij ´niet zijn en nooit zullen worden´ spijtig. succes ermee! | |
| MayadeBij*: | Donderdag, mei 29, 2008 21:05 |
| was dit de ènige veilige plek die ik kende.. hoe bizar! (inmiddels. hè) | |
| MayadeBij*: | Donderdag, mei 29, 2008 20:44 |
| ´mijn dochter gaat zes maanden bij john de mol in huis wonen´ (ohzo.) sure! (ik heb toch vier miljoen; kan mij ´t schelen) ja.. ik schrijf wel meer (toch?) het lijkt me HOOGST onwaarschijnlijk dat dit gaat gebeuren HALLO. (niet dan? en trouwens; je leest mijn dagboek pappa; niet-freaks zijn hier niet welkom) (en laten we wel zijn: dat zou je moeten weten vanuit je hart; niet omdat je de ingang hebt gevonden..) ooit was ik hier veilig! dit terzijde. | |
| MayadeBij*: | Donderdag, mei 29, 2008 20:24 |
| nou! zoals ik inèèns door familie gebeld word ´hoe trots ze wel niet op me zijn´ (twee teksten over john de mol: ze denken toch niet wèrkelijk dat ik die man kèn..) (zijn wij er lèkker vanaf.. dag marije!! wij gaan verder met de VVD.) nice. fucking geil inderdaad. inspirerend! onnoemlijk oprecht ook.. wat een Liefde. hou op zeg! zovèèl menselijkheid.. bedankt. | |
| Elenore De Groote: | Donderdag, mei 29, 2008 20:02 |
| Goed geschreven! Heel veel mensen lopen met zo een gevoel rond, het is ontevredenheid. Je kan uit deze spiraal raken door even iets ontspannend te doen. Het leven is niet simpel, al mag je wel altijd voor het aangenamere kiezen en leren genieten. Dat recht heb je! ;) Liefs, Elenore xxx | |
| MayadeBij*: | Donderdag, mei 29, 2008 19:56 |
| en daarbuiten ´antoni van leeuwenhoek´ laseren die handel (pappa twee uur te vroeg; hij weet wel wie ik ben) infuus eruit trekken (zèlf) carcrash?! fucking borderline?! (we weten het niet zeker; eigenlijk niets.. ja! daar betaal IK niet voor) laat ze allemaal de tering krijgen. en jij daarbij. | |
| MayadeBij*: | Donderdag, mei 29, 2008 19:42 |
| jij bent bij uitstek zo iemand die de ´ziektewet´ in wil (mijn arbo artsen konden een applaus welhaast niet onderdrukken. dat ik ongelukkig was: tja.. daar werden ze niet voor betaald. maar ik mocht ze altijd bellen!) ´op mijn kosten zeker´ doei :) | |
| MayadeBij*: | Donderdag, mei 29, 2008 19:40 |
| ach lul toch niet. met je ´fysio´. ik heb op alle gebroken gekneusde ledematen gewoon doorgelopen (ik heb het geld nodig. afkomen!) en ik doe dat nog steeds. doet ´s avonds pas pijn. dan ben ik thuis. verbijt het gewoon. beetje karakter?! | |
Over dit gedicht
| Auteur: jackie lokker | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 29 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||