in duisternis gevallen
ik zie enkel het contrast
ik kijk niet naar overeenkomsten
waarom ben ik nog verrast?
Wanneer leer ik het nou
wanneer kan ik onvoorwaardelijk zijn
ik houd zo van mensen
en dit doet mij zo'n pijn
Ik zit gevangen in mijn eigen licht
het contrast met de duisternis is zwaar
het weegt als een emotionele blok
mijn last, mijn taak, 't is waar
Ik heb zo'n liefde voor mensen
maar dezelfde liefde krijg ik niet terug
en van sommige waarvan ik het wel krijg
kijk ik weg - veel te vlug
Ik wil geen troost vinden
in andermans liefde voor mij
ik wil onvoorwaardelijk zijn
en niet voorwaardelijk vrij
niet alleen vrij wanneer men mij lief heeft
niet alleen vrij wanneer ik gezien word
ik wil dat de wereld mij kan ontkennen
zonder dat mijn liefde verdort
Maar het is zo zwaar..
waar ik liefde krijg let ik niet op
en waar ik geen liefde krijg
wil ik het non-stop
Ik wil liefhebben ongeacht de ander
het spijt me zo naar jullie toe
zij die mij liefhebben
met wiens liefde ik te weinig doe
Ik moet mijzelf in vergetelheid wanen
ik moet waarde hechten aan zij
die mij niet liefhebben of om mij tranen
zodat ik op een dag mag zijn - zo vrij
bereik mij niet met liefde
deze les is zwaar
maar dit is wat ik wil
ik ben nog niet klaar
Ik vraag en smeek
dat ik dit uit kan houden
dit is waar mijn hart naar streeft
er is niks anders waar het
net zoveel om geeft
De mens in al zijn licht
in zowel het goede als het kwade
ik houd zo van al
en wil niet mijn liefde voor jullie verraden
In werkelijkheid bid ik stevig
want alsjeblieft smeek ik toch
laat mij sterk genoeg zijn
om in duisternis de liefde te durven vasthouden
laat mij niet breken of verbitteren
afsluiten of afhouden
laat mijn liefde werkelijk zijn
in haar expressie naar de andere mens
zoals ik haar vanbinnen voel
zo is en zal altijd zijn: mijn hartenwens..