De instinctieve roep 19
Uit 'Herboren' (doorlopend gedicht)
De instinctieve roep
De schotel linzen is maar voor één keer in
uiterste nood, maar nooit meer daarna.
Want dan, moet het berouw doorbreken
en het besef dat men het verdiend
heeft, gedaan zijn. Maar, het is niet
voor de schotel linzen, het is voor
het gevoel dat je bestaat, liefst met
schone schijn en het hele arsenaal van
de glitter-boy en de onweerstaanbare
pretty-girl. Waar kommer niet welkom
is en een teken van hun falen. Ze
staan altijd gereed met hun kralen
en hun 'tuttenfruttenmond'. Zij
staan altijd gereed zich te verkopen,
staan altijd gereed zich te verkopen,
zich weg te geven. Nee, zich te
vergooien, terwijl hun arme ziel
wegkwijnt. De kans op bewustzijn
voorgoed verdwijnt, dat zij zich moeten
verenigen wil de geest kunnen leiden.
Hun licht zal nooit gaan schijnen. De
ontmoeting met de tegenmaat
verkwanseld, die herinnert aan hun
innerlijke éénheid. De ontmoeting met
de zielelijke andere, die op hun innerlijke
wederhelft gelijkt. Tevroeg verkocht,
tevroeg weggeven door hartstocht.
Door de instinctieve roep van het
lichaam, die verblindt en wijsmaakt
gevonden te hebben. Echter niet
voor diegene die naar zijn hart
luistert, wie daarnaar luistert
wordt niet overrompeld door
de mooie vormen en
de schone schijn.
Reacties op dit gedicht
| Jacky Van den Berghe: | Zaterdag, mei 31, 2008 01:19 |
| Voor Windwhisper: Helaas werden wij (mensen)blind door onze drukdoenerij allerhande. Hartelijk, Jacky |
|
| Jacky Van den Berghe: | Zaterdag, mei 31, 2008 01:12 |
| Voor Quicksilver: Dan houden wij van dezelfde dingen, Dicky! Heel hartelijk, Jacky (dhr.) |
|
| Jacky Van den Berghe: | Zaterdag, mei 31, 2008 01:09 |
| Voor esteban 1: Wat jij bent? Een prachtmens, esteban! Hartelijke groet, Jacky |
|
| esteban 1: | Zaterdag, mei 31, 2008 00:22 |
| Of soldaat van wacht, (wat kan het mij nu nog schelen) |
|
| esteban 1: | Zaterdag, mei 31, 2008 00:21 |
| Noem mij gek, een herinnering, noem mij diegene die voor altijd wil leven, zolang je me maar niet vergeet... |
|
| esteban 1: | Zaterdag, mei 31, 2008 00:17 |
| esteban 1: | Zaterdag, mei 31, 2008 00:17 |
| Ik wou dat het niet waar was, dat ik geen glitter op mijn schouders moest dragen en onsterfelijk bleek te zijn... Maar ja, wie ben "ik" esteban |
|
| Quicksilver: | Vrijdag, mei 30, 2008 15:14 |
| ''tuttenfruttenmond'' prachtig woord trouwens.. Prachtig verwoord in de innerlijke wederhelft gelijkt..van de andere helft van je ziel...wis en waarachtig...luister meestal echt naar mijn hart..laat mijn hart spreken..hou niet van namaak schone schijn! Maar juist van het pure innerlijke van de mens! Wauhw wat weer nadenkend en overdenkend mooi geschreven.. Liefs,liefs Dicky |
|
| Windwhisper: | Vrijdag, mei 30, 2008 07:07 |
| even slikken, je ontmoet maar eens in je leven...in dit leven je evenhelft, de andere helft van je ziel...maar soms ben je te verblind kuzzz lieve groet Cobie Goede morgen Jacky |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jacky Van den Berghe | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 30 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||