een snoepje
bij mijn bezoek aan mijn vriendjes
waren er ook altijd hun moeders
ze paaiden mij met wat lieve woorden
en een snoepje
deden of zij niet merkten hoe ziek ik was
hoe vol van stom begeren
elke dag opnieuw
dat vuur in mijn lijf
die onbestemde honger
die groeiende schande
alleen die ene
die mij op een keer zei
jij gaat later nog veel plezier
brengen in de wereld
wist mij te dempen
en ook haar ogen blonken
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Vrijdag, mei 30, 2008 23:18 |
| Zo bijzonder mooi verwoord! Wordt er stil van! Goed weekend,liefs Dicky |
|
| Oorlam: | Vrijdag, mei 30, 2008 16:16 |
| hahhaahha, nee dat heb ik nooit zo gevoeld eigenlijk, zelfs niet bij mijn tante Coleta! | |
| lommert: | Vrijdag, mei 30, 2008 15:53 |
| prachtig:) je kunt het zo mooi ''inkleden''...stevige groet willem |
|
| ninodepino: | Vrijdag, mei 30, 2008 14:21 |
| hahaha krijg de slappe lach :D |
|
| kerima ellouise: | Vrijdag, mei 30, 2008 12:59 |
| de angst voor het ongekende vuur...bijzonder mooi neergezet! liefs kerima ellouise |
|
| Lily May Parker: | Vrijdag, mei 30, 2008 11:51 |
| ja, een speciaal schrijven dit Conan..en nu ik dit heb gelezen op 20 minuten van mijn lunchpauze, begin ik wel serius honger te krijgen! Liefs Lily May xxxxxx |
|
| MizzTeaQ: | Vrijdag, mei 30, 2008 11:44 |
| ;-) Nice! Liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: conan | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 30 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||