Zwerftocht
In het vliegtuig had ik genoten
van de watervallen in het Incarijk
had nog een jetlag maar mocht
nu kosteloos vis roosteren bij
een gezin in een sloppenwijk.
Ze giechelden om m'n tongval
en om de cadeau's die ik voor
hen had gekocht, ik voelde
me plots rijk en arm tegelijk.
Want ik vocht met mijn tranen
terwijl hun zoontjes en dochters
lachten alsof ze in een paradijs
leefden ver buiten mijn bereik.
Kreeg ik hen maar ongemerkt
voorbij de Belgische douane !
Reacties op dit gedicht
| conan: | Vrijdag, mei 30, 2008 14:08 |
| ja , het leven is een geschenk maar niet altijd een cadeau , zegt men bij ons... maar ik denk met bijtje dat ze hier niet gelukkiger zouden zijn... groetjes conan*** |
|
| honingbijtje: | Vrijdag, mei 30, 2008 13:17 |
| zouden ze daar dan veel gelukkiger van worden? we zijn hier stinkend rijk en weten er maar nauwelijks mee om te gaan, echte rijkdom zit binnenin:P liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Claude Aendenboom | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||