En zij zong de blues, nooit zag zij hem meer
weggevoerd door de schaduw van de maan
dwalend langs de oever aan de duistere kant
't water, de emotievullende kabbelende rivier
Wanhoop had hem in zijn gevecht verstikt
't gelukkige leven lag niet voor zijn oprapen
donkere bomen fluisterden die avond zacht
een lied van menselijke rouw en verdriet
Silhouet van een man die zeven keer
geraakt werd op zijn eigen liefdesvlucht
die tijd, wat meer kon ze doen dan stil
Vijf over vijf die morgen verschijnt bij
Dina-Anna: | Zaterdag, mei 31, 2008 21:56 |
Dit is echt prachtig geschreven, héél graag gelezen. Liefs Dina |
|
Oorlam: | Zaterdag, mei 31, 2008 04:42 |
ha Cora!!! ha! | |
lommert: | Vrijdag, mei 30, 2008 22:05 |
mooi dat je er de bomen laat fluisteren...dat mysterieuze voelbaar...ongrijpbaar aanwezig..pracht gedicht...veel te zeggen liefs weer ;) willem |
|
kerima ellouise: | Vrijdag, mei 30, 2008 21:05 |
voorbij het lied van de schaduw ligt de stilte van het sterven...gefluisterd door de sterren... heel mooi geschreven Cora liefs kerima ellouise |
|
Klaes: | Vrijdag, mei 30, 2008 20:43 |
een prachtig mysterieus lied leafs/klaes |
|
Quicksilver: | Vrijdag, mei 30, 2008 20:42 |
Ver voorbij het lied van de schduw is altijd licht! Overdenkend verwoord Hoe gaat het met je moeder lieve Cora!Hopenlijk wat beter..Sterkte hé lieve meis! Dikke knuffs....Dicky |
|
Suzanne.: | Vrijdag, mei 30, 2008 20:07 |
Dit is ... dit ís! Sorry, ik ben even onder de indruk. |
|
Auteur: Cora (ZIJ) | ![]() ![]() ![]() |
|
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 30 mei 2008 | ||
Thema's: |