Wurgen…
Loop tegen muren
verstopt
vlakbij mijn ziel
probeer liefde
met alles te delen
en toch…
mijn gil…
Niemand
kan het horen
dat de pijn
het hart aantast
zonder het
te kunnen sturen
of te stoppen.
Maar toch
blijf ik delen
in vertrouwen
mezelf geven
ook al
klemt iets van buiten
mijn bloedvaten dicht.
Niemand kan het helpen
alleen degene
die weet
dat deze mijn bloed
niet meer laat stromen
naar mijn hart
om verder te leven.
18-03-‘02/15:14
Reacties op dit gedicht
| Laurens Windig: | Dinsdag, maart 19, 2002 12:02 |
| grijpt me aan! | |
| Guppie: | Maandag, maart 18, 2002 22:53 |
| Hier nog een zilveren sleutel!! *slik* Sterkte, knuffie van ikke!! |
|
| Robski: | Maandag, maart 18, 2002 19:23 |
| Sterkte... en weet dat er mensen zijn, niet zo heel ver van je huis vandaan... die regelmatig aan je denken en het contact met je koesteren... Liefs, Rob |
|
| The Cowboy: | Maandag, maart 18, 2002 16:58 |
| Di Angeli, Zit ik er erg ver naast als ik denk dat er iets in je kop is gebeurt zaterdag... alsof er iets geknapt is.... Emotie... G. |
|
| Sheena: | Maandag, maart 18, 2002 16:44 |
| hoeveel zilveren sleutels moeten je nog aangereikt worden, voor alle deuren opengaan ????? Sheen |
|
| chiara32: | Maandag, maart 18, 2002 16:00 |
| wauw... meer kan ik niet zeggen.Vind ik een heel mooi persoonlijk gedicht | |
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 18 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||